Het klinkt misschien kei belachelijk, maar ik ben sinds kort films van Alfred Hitchcock aan het kijken. Toen ik klein was, heb ik ooit eens The Birds gezien, en die film heeft echt een blijvende indruk nagelaten. Hitchcock was een Brit. Hij begon in de jaren twintig met het regisseren van films, meestal psychologische thrillers. Hij wordt zelfs een beetje als de peetvader van de thriller gezien: hij bleef maar bezig met het zoeken naar hoe een film nog spannender te maken. En ondanks het feit dat je duidelijk kan merken dat het films uit de jaren zestig zijn, blijven ze inderdaad echt wel meeslepend. Meestal weet je als kijker meer dan de personages zelf, wat als manier om het spannend te maken echt wel goed werkt!

Hichcock is echt een grootmeester in zijn genre. Natuurlijk is de manier van praten en filmen inmiddels wat verouderd en is de trucage niet wat je zou verwachten van een hedendaagse film. Maar de thema’s blijven wel actueel. Psycho moeders, schizofrene personages, hoogtevrees, complotten, onschuldigen die ei zo na voor iets opdraaien – en ga zo maar door. En die muziek! Die blijf ik echt spannender vinden dan de moderne soundtracks! In Psycho werd alleen een strijkersorkest gebruikt en toch kent iedereen nog steeds die melodie. En uiteraard de bekende moordscene in de douche.

Gewoon al lezen over ‘s mans interesses en de thema’s die hij in zijn films gebruikte is boeiend, alsook de verschillende technische nieuwigheden die hij introduceerde. Mijn absolute favoriet is Dial M for Murder. Die is echt enorm meeslepend. Psycho is een klassieker en The Birds blijf ik ook wel een leuke film vinden. Maar er zijn er echt veel, en allemaal hebben ze iets speciaals.

Het huis op de heuvel uit Psycho kan je blijkbaar nog bezichtigen in Los Angeles in de Universal Studios Hollywood! Toch wel een gemiste kans op reis een paar jaar geleden!